Włosy Bunny 11.2013 i ostateczne pożegnanie koszmaru rozjaśniacza.

Dziś wpis motywujący dla wszystkich Was (blondynek), które wciąż jeszcze nie podjęły walki o zdrowsze włosy i przejście z rozjaśniacza na farbę np. superblond.
Oraz dla tych, które są gdzieś w trakcie tej długiej drogi, aby zyskać wymarzoną długość włosów na nowym kolorze i walczą z rzucającą się w oczy różnicą, nie chcąc poddawać włosów kolejnym zabiegom, które je zniszczą.

Postanowiłam jako ostateczne "działo" motywujące ujawnić kompromitujące fotki moich włosów z czasu, gdy dokopałam już im tak, że każde czesanie było koszmarem i jedyne z czego mogłam być dumna, to z koloru królowej śniegu ;D Dziś boleję nad stratą wymarzonego koloru (zawsze marzyłam o białych włosach a'la obecna Kora), który był moim znakiem rozpoznawczym, jednak nie jest u mnie możliwe otrzymanie go na samej farbie bez ingerencji choć odrobiny rozjaśniacza.
Jest kilka lat później ( jakieś 3-4?) i odnalazłam swój nowy wymarzony kolor- ultra jasny popielaty blond. Mogę być dumna chyba z przebytej walki, ponieważ dziś już nikt nie powie mi, że moje włosy straszą, a przynajmniej mam taką nadzieję...bez moich blondyn ;* chyba by mi się nie udało, ale to one podnosiły na duchu, gdy już łapałam za palette 100 ;P

Mogłam przyciemnić włosy- nie zrobiłam tego bojąc się jeszcze większej tęczy kolorystycznej, a z białych włosów wszystko spływa...Do poziomu 8 przyciemniać nigdy zamiaru nie miałam, ten poziom mnie nie kręci, podjęłam więc trud bycia brzydką i robienia comiesięcznych odrostów farbą, a długości zostawiłam w spokoju i regularnie podcinałam. Mogłam przyciemnić na poziom 9- teraz mam 10.1., ale bałam się brudnego podcienia, który bardzo widoczny jest przy popielatych blondach, kiedy są zażółcone innym odcieniem...ja wciąż walczyłam o to by być blisko bieli, nie żółtych naturalniejszych blondów. Udało mi się...

Dziś mogę się cieszyć włosami, które bez większego problemu rozczesuję ukochaną szczotką KLIK!, bez której nie wyobrażam sobie życia ;) i nie używam w ogóle grzebienia!
Włosami, które mogę pielęgnować bardzo minimalistycznie- prosty szampon i odżywka do spłukiwania albo maska i to wszystko ( tutaj szampon natei winogronowy i odżywka loreal extreme).
Cierpliwość i upór w dążeniu do celu przynoszą olbrzymie sukcesy, pamiętajcie o tym!
Nigdy nie marzyłam nawet, że będę mieć włosy w wymarzonej długości- między talią a kośćmi biodrowymi, w wymarzonym białawym kolorze i będę mogła wstać z łóżka i bez czesania wyjść do ludzi ;) a teraz jest to realne i na dowód fotki tuż po wstaniu z łóżka, wybaczcie zapuchnięte oczy i brak makijażu.

Także walczcie, a ja trzymam kciuki!
I pamiętajcie, że czasem nie warto zamęczać siebie i włosów nadmierną pielęgnacją, niektóre włosy lubią proste traktowanie, tajemnica w tym by podać im idealnie do nich dostosowane kosmetyki.
I tu nie chodzi o oblepienie włosów silikonami jak wpierają wam włosomaniaczki-fanatyczki.

Ps. Możecie mnie "zjechać" za te zdjęcia, proszę wyżyjcie się!
Teraz gdy na nie patrzę, to mam ochotę śmiać się z siebie, że do czegoś takiego doprowadziłam.

Obecnie, piszę 11.2013 z wyprzedzeniem z powodu braku czasu na wpis w "długi weekend":

                                      są już tak długie, że kiedy chcę je cyknąć w całości to muszę się pochylić ;/

                                        końcówki po spaniu w luźnym kucyku tak się falują, ten półokrąg kolorystyczny to efekt cienia od lampy- robię fotki tuż pod nią, bo lustro wisi na ścianie ;/ niżej foto, że z kolorem wszystko ok ;)

A tak było jakieś 3 lata temu...przerzedzone końcówki i koszmar kolorystyczny.

                                                   Normalnie chce się powiedzieć...trikolor! ;D

                                    Zanim znalazłam farbę "ideał" była seria nietrafionych poszukiwań...

Ps.2 Mam tyle fajnych kosmetyków do opisania dla was i mnóstwo farbek... co chcecie pierwsze?
Ps.3 Udanego i spokojnego weekendu, abyście szczęśliwie dotarli gdzie potrzebujecie i wrócili ;*
Do następnego!