Aniołki VS- moja interpretacja i garść wspomnień.

Witajcie Kochani!
Czasem mam dni takie jak ten. Wyjątkowo wolne, mogę spędzić je jak chcę- spać do południa, nic nie jeść jeśli nie mam ochoty wstać i zrobić, mogę w pełni nacieszyć się narzeczonym i zwierzakami. Mogę ogarnąć mieszkanie, albo nic nie ogarniać. Ale najważniejsze jest to, że nie muszę się nigdzie śpieszyć, ten dzień jest dla mnie...Ostatnio coraz rzadziej mam takie dni. Ale jeszcze są i to jest pocieszające.
Najbardziej lubię wtedy poświęcić się w ciszy moim pasjom, rozkładam wszelkie swoje "zabawki" i zaczynam tworzyć...albo projektuję fryzury, albo spędzam czas, z którąś z bliskich mi osób molestując je nowymi strzyżeniami, koloryzacjami, uczesaniami, dopóki wyrażają chęć bycia moją modelką/modelem.
Mojej E. nie ma prawie miesiąc, a ja już odczuwam tęsknotę za naszymi plotkami, jej ciepłem i czasem spedzanym na upiększaniu jej...jeszcze 2 tygodnie  i się zobaczymy.
Uwielbiam to, gdy przekracza próg moich drzwi taka niewinna, zaniedbana, we włosach związanych jakby miały nie istnieć, a dłonie chowa gdzieś przed moim wzrokiem.
Potem następuje kilka godzin pracy...kawa/herbatka, trochę rozmów, ale zawsze na tyle, bym mogła zachować skupienie i mieć przed oczami pewną wizję. Opuszcza mnie już inna kobieta- pewna siebie, piękna, kokietka świadoma swoich atutów, zupełnie jakbym obudziła w niej inną osobowość.
Ona dzielnie znosi moje nastoje, nie zawsze mój artyzm połączony jest z dobrym humorem, czasem wyżywam się na niej tworząc mroczne dzieło. Wypełnia moje polecenia, nie kręci się i nie pośpiesza, czasem obserwuję jak zmęczona swymi obowiązkami i życiem, odpręża sie w moich rękach na tyle, że zasypia...patrzę wtedy na spokój na jej twarzy i czuję zaufanie jakim mnie obdarza.
Podobne sytuacje zdarzały mi się, gdy pracowałam w salonie- moi stali klienci bardzo często witali mnie z uśmiechem na twarzy, przez chwile zabawiałam ich rozmową, po czym gdy oddawali swe dłonie w moje ręce, (początkowo ze zdziwieniem) spotykałam ich zastygłe w nagłym śnie twarze i ciszę w środku prowadzonej rozmowy... Obawiałam się, że zrobiłam coś nie tak, no bo jak można zasnąć przy ciasnym biurku, w obcym miejscu, z rękami wyciągniętymi przed siebie i to w odległości mniej niż 50cm od całkiem obcej osoby?! W ciszy i wyjątkowej delikatności kończyłam zabiegi. Pamiętam do dziś, jak wstydziłam się obudzić pewnego meżczyznę...kiwałam głową na zaprzyjaźnione współpracowniczki, a one tylko chichotały upajając się moim zakłopotaniem.
Z czasem przestało mnie to dziwić; klienci sami po przebudzeniu najczęściej bardziej zakłopotani niż ja mamrotali, że to co się stało jest zaskakujące, bo poczuli takie bezpieczeństwo i spokój, przepraszali za niegrzeczność, choć był to najlepszy komplement dla wykonanej przeze mnie pracy...
Kończę dzieło... dotykam dłoni mojej E. Patrzą na mnie piękne, błękitne oczy. Dziękuje mi uśmiechem i kiwa lekko głową, wiem, że moja praca została doceniona...

Dziś jest taki dzień, gdy wspomnienia ożywają, gdy posłuszna swemu demonowi pasji oddaję się procesowi tworzenia. Uwielbiam aniołki VS i ich pokazy bielizny. Zawsze oglądam relacje z zapartym tchem, a później inspiracje przekładam na swoje dzieła.
Więc prezentuję, z braku modelki na sobie.
 Nie podam Wam przepisu na tą fryzurę, to moja mała fryzjerska tajemnica ;) Mogę tylko ujawnić, że zrobienie jej zajęło mi ok 20 minut i jest to dzieło do udoskonalenia. Trzyma się nawet do doby czasu, pod warunkiem, że nie pójdziemy w niej spać.Góra winna być bardziej wygładzona, niestety stało się to niemożliwe przez upiorny szampon Malwa brzoza.
Nie zniechęcam się, praktyka czyni mistrza.

Ps. Siostrzyczko jeśli mnie czytasz, to jeszcze raz wszystkiego najlepszego! Dziś twoje święto ;*
Ps.2 Bazarek mikołajkowy w dalszych przygotowaniach. Skrzaty dzielnie pomagają mikołajkom ;)
Nensi  proszona jest o kontakt, choćby w komentarzach, jeśli potwierdza swój udział. Pamiętajcie, że tutaj przymusu nie ma żadnego. Duża część darów Mikołaja bezpiecznie dotarła już do mnie ;)